تشخیص سرطان

آزمایش‌های تشخیص سرطان | روش‌های قطعی و جدید پزشکی

امتیاز دهید

تشخیص سرطان

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص سرطان دقیق نیست. ارزیابی کامل بیمار معمولاً نیازمند گرفتن تاریخچه پزشکی دقیق و معاینه فیزیکی کامل، همراه با آزمایش‌های تشخیصی است. بسیاری از آزمایش‌ها برای تعیین اینکه آیا فرد به سرطان مبتلا است یا اینکه یک بیماری دیگر (مانند عفونت) علائم سرطان را تقلید می‌کند، ضروری هستند.

آزمایش‌های تشخیصی موثر برای تأیید یا رد وجود بیماری، نظارت بر روند بیماری، و برنامه‌ریزی و ارزیابی اثربخشی درمان استفاده می‌شوند. در برخی موارد، لازم است آزمایش‌ها تکرار شوند؛ مثلاً زمانی که وضعیت بیمار تغییر کرده، نمونه جمع‌آوری شده کیفیت مناسبی نداشته، یا نتیجه آزمایش غیرعادی نیاز به تأیید دارد.

دکتر احسان کرباسی، متخصص درمان سرطان.
برای مشاوره و رزرو نوبت همین حالا با شماره 02188627420تماس بگیرید.

روش‌های تشخیصی سرطان ممکن است شامل تصویربرداری، آزمایش‌های آزمایشگاهی (از جمله آزمایش‌های نشانگرهای تومور)، نمونه‌برداری از تومور (بیوپسی)، معاینه آندوسکوپی، جراحی یا آزمایش ژنتیک باشند.

روش‌های تشخیص سرطان:

1. آزمایش‌های آزمایشگاهی | آزمایش تشخیص سرطان 

  • آزمایش خون:
    • شمارش کامل خون (CBC): این آزمایش تعداد گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها را اندازه‌گیری می‌کند. تغییرات در این مقادیر می‌تواند نشانه‌ای از سرطان‌های خون مانند لوسمی یا مشکلات مغز استخوان باشد.
    • پنل متابولیک جامع (CMP): سطوح الکترولیت‌ها، آنزیم‌های کبدی، عملکرد کلیه و سایر مواد شیمیایی را در خون بررسی می‌کند که می‌توانند تحت تأثیر سرطان یا عوارض آن قرار گیرند.

    آنالیز ادرار (Urinalysis): نمونه ادرار برای بررسی وجود خون، پروتئین یا سایر موادی که می‌توانند نشان‌دهنده سرطان کلیه یا مثانه باشند، آنالیز می‌شود. نشانگرهای تومور (Tumor Markers): اینها موادی هستند (اغلب پروتئین‌ها) که توسط سلول‌های سرطانی یا توسط بدن در پاسخ به سرطان تولید می‌شوند.

    • PSA (آنتی‌ژن اختصاصی پروستات): برای سرطان پروستات.
    • CEA (آنتی‌ژن کارسینوامبریونیک): برای سرطان‌های روده بزرگ، ریه، سینه.
    • CA-125: برای سرطان تخمدان.
    • AFP (آلفافیتوپروتئین): برای سرطان کبد و بیضه.
    • Beta-hCG (گنادوتروپین کوریونی انسانی بتا): برای سرطان بیضه و بیماری تروفوبلاستیک بارداری.
    • LDH (لاکتات دهیدروژناز): می‌تواند در انواع مختلفی از سرطان‌ها افزایش یابد.7 نکته: نشانگرهای تومور به تنهایی برای تشخیص قطعی سرطان استفاده نمی‌شوند، بلکه به همراه سایر آزمایش‌ها برای غربالگری، نظارت بر پاسخ به درمان و پیگیری پس از درمان کاربرد دارند.

    2. تصویربرداری تشخیصی

    • تصویربرداری انتقالی:
      • در تصویربرداری انتقالی، پرتوی از فوتون‌های پرانرژی تولید شده و از ساختار بدن مورد بررسی عبور داده می‌شود. پرتو به سرعت از بافت‌های با تراکم کمتر مانند ترشحات آبکی، خون و چربی عبور کرده و یک منطقه تیره در فیلم اشعه ایکس ایجاد می‌کند. ماهیچه‌ها و بافت‌های همبند (رباط‌ها، تاندون‌ها و غضروف) خاکستری به نظر می‌رسند. استخوان‌ها سفید دیده می‌شوند.
      • اشعه ایکس (X-ray): برای مشاهده تومورها در استخوان یا ریه‌ها.
      • سی‌تی‌اسکن (Computed Tomography Scan – CT Scan / CAT Scan): تصاویر مقطعی دقیق از اندام‌های داخلی و تومورها ارائه می‌دهد.
      • اسکن استخوان (Bone Scan): برای شناسایی متاستازهای سرطانی در استخوان‌ها.
      • لنفاژیگرام (Lymphangiogram – LAG): برای مشاهده سیستم لنفاوی و تشخیص گسترش سرطان به غدد لنفاوی.
      • ماموگرافی (Mammogram): نوع خاصی از اشعه ایکس برای غربالگری و تشخیص سرطان سینه.
      • به نوعی از تصویربرداری اطلاق می‌شود که با ارسال امواج صوتی با فرکانس بالا به بخش یا اندام مورد مطالعه بدن تولید می‌شود. این امواج صوتی با سرعت‌های متفاوتی از انواع مختلف بافت‌ها و ساختارهای بدن “بازتاب” می‌شوند، که بستگی به تراکم بافت‌های موجود دارد. امواج صوتی بازتاب شده به یک کامپیوتر ارسال می‌شوند که امواج صوتی را تجزیه و تحلیل کرده و یک تصویر بصری از بخش یا ساختار بدن تولید می‌کند.
      • اولتراسوند (Ultrasound): برای بررسی اندام‌های نرم مانند کبد، کلیه‌ها، تخمدان‌ها و سینه.  همچنین در حین بیوپسی‌ها برای هدایت سوزن استفاده می‌شود.
      • زمانی اتفاق می‌افتد که ذرات هسته‌ای ریز یا انرژی مغناطیسی توسط اسکنر شناسایی شده و توسط کامپیوتر تجزیه و تحلیل می‌شوند تا تصویری از ساختار یا اندام بدن مورد بررسی تولید شود. پزشکی هسته‌ای از انتشار ذرات هسته‌ای از مواد هسته‌ای که به طور خاص برای معاینه به بدن وارد می‌شوند، استفاده می‌کند. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از امواج رادیویی با دستگاهی استفاده می‌کند که یک میدان مغناطیسی قوی ایجاد می‌کند که به نوبه خود باعث می‌شود سلول‌ها فرکانس‌های رادیویی خود را منتشر کنند.
      • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): تصاویر دقیق و با کیفیت بالا از بافت‌های نرم، مغز، نخاع، مفاصل و اندام‌ها ارائه می‌دهد.
      • اسکن PET (پوزیترون امیشن توموگرافی): با استفاده از یک ماده رادیواکتیو (معمولاً گلوکز) که توسط سلول‌های فعال‌تر (مانند سلول‌های سرطانی) جذب می‌شود، فعالیت متابولیک تومورها را نشان می‌دهد و به تشخیص، مرحله‌بندی و پایش پاسخ به درمان کمک می‌کند.

      3. معاینات آندوسکوپی

      • سیستوسکوپی (Cystoscopy / Cystourethroscopy): برای بررسی مثانه و مجرای ادرار.
      • کولونوسکوپی (Colonoscopy): برای بررسی روده بزرگ و تشخیص پولیپ و سرطان روده.13
      • ERCP (Endoscopic Retrograde Cholangiopancreatography): برای بررسی مجاری صفراوی و پانکراس.
      • ازوفاگوگاسترودئودنوسکوپی (Esophagogastroduodenoscopy – EGD / Upper Endoscopy): برای بررسی مری، معده و دوازدهه.
      • سیگموئیدوسکوپی (Sigmoidoscopy): برای بررسی قسمت پایینی روده بزرگ.
      • لارنگوسکوپی: برای بررسی حنجره و گلو.
      • برونکوسکوپی: برای بررسی مجاری هوایی ریه.

      4. آزمایش‌های ژنتیک

      • ژن‌های BRCA1 و BRCA2: مرتبط با افزایش خطر سرطان سینه و تخمدان.
      • ژن‌های MLH1، MSH2 و MSH6: مرتبط با سندرم لینچ (Lynch syndrome) و افزایش خطر سرطان روده بزرگ و سایر سرطان‌ها.
      • ژن TP53: مرتبط با سندرم لی-فرامنی (Li-Fraumeni syndrome). 
    •  آزمایش‌ های ژنتیک هم برای تشخیص سندرم‌های ارثی سرطان (در فرد و خانواده) و هم برای شناسایی جهش‌های خاص در سلول‌های سرطانی خود تومور (برای انتخاب درمان هدفمند مناسب) استفاده می‌شوند.
    • 5. نمونه‌برداری از تومور (بیوپسی)

      • بیوپسی آندوسکوپی (Endoscopic Biopsy): در طول آندوسکوپی، ابزارهای کوچک از طریق آندوسکوپ وارد شده و نمونه کوچکی از بافت مشکوک برداشته می‌شود.
      • بیوپسی مغز استخوان (Bone Marrow Biopsy): نمونه‌ای از مغز استخوان (معمولاً از استخوان لگن) برای تشخیص سرطان‌های خون مانند لوسمی یا لنفوم برداشته می‌شود.
      • بیوپسی اکسیزیونال یا اینسیزیونال (Excisional or Incisional Biopsy):
        • اکسیزیونال (Excisional): کل توده یا ضایعه مشکوک برداشته می‌شود.
        • اینسیزیونال (Incisional): تنها بخشی از توده یا ضایعه برای بررسی برداشته می‌شود.

        بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (Fine Needle Aspiration Biopsy – FNA): یک سوزن بسیار نازک برای جمع‌آوری سلول‌ها از یک توده یا غده لنفاوی مشکوک استفاده می‌شود. بیوپسی پوست (Skin Biopsy): شامل هر یک از روش‌های بالا برای برداشتن نمونه از پوست است. 

تشخیص سرطان در خانه

در مورد تشخیص سرطان در خانه، باید بین خودآزمایی برای بررسی علائم مشکوک و تست‌های غربالگری خانگی تمایز قائل شد. به طور کلی، هیچ تست خانگی به تنهایی نمی‌تواند سرطان را به طور قطعی تشخیص دهد. تشخیص نهایی سرطان همیشه نیازمند ارزیابی‌های پزشکی، آزمایش‌های تخصصی و بیوپسی توسط پزشک است.

آزمایش تشخیص سرطان

تشخیص سرطان با آزمایش خون | آزمایش خون برای تشخیص سرطان

آزمایش خون یکی از ابزارهای مهم و رایج در تشخیص، پایش و حتی غربالگری برخی از انواع سرطان است، اما هیچ آزمایش خونی به تنهایی برای تشخیص قطعی بیشتر سرطان‌ها کافی نیست. آزمایش خون سرنخ‌هایی از آنچه در بدن اتفاق می‌افتد ارائه می‌دهد و اغلب بخشی از یک فرآیند تشخیصی جامع‌تر شامل تصویربرداری، بیوپسی و معاینه فیزیکی است.

 

نمونه برداری برای تشخیص سرطان

نمونه‌برداری یا بیوپسی (Biopsy) روشی برای تشخیص دقیق بیماری‌ها، از جمله سرطان، است. در این روش، پزشک نمونه کوچکی از بافت یا سلول‌ها را از ناحیه مشکوک بدن برمی‌دارد و برای بررسی زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه پاتولوژی می‌فرستد. پاتولوژیست‌ها با بررسی دقیق سلول‌ها، سرطانی یا غیر سرطانی بودن آن‌ها را تشخیص می‌دهند.

 

تشخیص سرطان با آزمایش خون ساده | راه ساده تشخیص سرطان

در جستجوی راه ساده تشخیص سرطان و به خصوص تشخیص سرطان با آزمایش خون ساده، باید گفت که این موضوع پیچیده‌تر از آن است که به نظر می‌رسد. در حالی که آزمایش‌های خون ابزارهای بسیار مهمی در روند تشخیص سرطان هستند، اما هیچ آزمایش خون ساده یا یکتایی وجود ندارد که بتواند به تنهایی وجود سرطان را به طور قطعی تأیید یا رد کند.

 

راههای تشخیص سرطان در بدن

تشخیص سرطان در بدن، فرآیندی چند مرحله‌ای است که با توجه به علائم هشداردهنده آغاز می‌شود. پزشکان از معاینات فیزیکی، آزمایش‌های آزمایشگاهی (مثل خون و نشانگرهای تومور)، و روش‌های تصویربرداری پیشرفته (مانند سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی) برای شناسایی مناطق مشکوک استفاده می‌کنند. در نهایت، نمونه‌برداری (بیوپسی) و بررسی میکروسکوپی آن توسط پاتولوژیست، تنها راه قطعی برای تأیید وجود سلول‌های سرطانی و نوع آن‌ها است. این رویکرد ترکیبی، شانس تشخیص زودهنگام و موفقیت درمان را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد.

 

 

 

 

تشخیص سرطان با سونوگرافی

سونوگرافی به دلیل ماهیت غیرتهاجمی و عدم استفاده از اشعه ایکس، به ویژه برای بررسی اندام‌های توپر و سطحی بدن بسیار مفید است:

  • سرطان سینه: سونوگرافی اغلب به عنوان یک ابزار تکمیلی برای ماموگرافی استفاده می‌شود، به خصوص در زنان جوان‌تر با بافت سینه متراکم که ماموگرافی در آن‌ها دقت کمتری دارد. همچنین برای ارزیابی توده‌های قابل لمس، تمایز کیست از توده جامد، و هدایت سوزن در بیوپسی سینه کاربرد دارد.
  • سرطان تیروئید: برای ارزیابی ندول‌ها (گره‌ها) در غده تیروئید و تعیین اندازه، محل و ویژگی‌های آن‌ها. سونوگرافی تیروئید همچنین می‌تواند به هدایت بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA) از ندول‌های مشکوک کمک کند.
  • سرطان کبد: برای شناسایی توده‌های غیرطبیعی در کبد، اندازه و شکل آن‌ها، و همچنین بررسی تغییرات در عروق کبدی که می‌تواند نشان‌دهنده سرطان باشد. سونوگرافی داپلر می‌تواند جریان خون در این توده‌ها را بررسی کند.
  • سرطان کلیه: برای تشخیص توده‌ها یا توده‌های غیرعادی در کلیه‌ها و ارزیابی اندازه و شکل آن‌ها.
  • سرطان رحم و تخمدان: سونوگرافی واژینال و شکمی برای بررسی رحم، تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ از نظر وجود توده، کیست یا سایر ناهنجاری‌ها. همچنین در بررسی علل خونریزی غیرطبیعی کاربرد دارد.
  • سرطان پروستات (سونوگرافی ترانس‌رکتال): برای مشاهده غده پروستات و هدایت بیوپسی پروستات.
  • سرطان کیسه صفرا و مجاری صفراوی: برای بررسی این اندام‌ها و تشخیص توده‌ها یا انسدادها.
  • غدد لنفاوی سطحی: برای بررسی غدد لنفاوی بزرگ شده در گردن، زیر بغل یا کشاله ران.

برای تشخیص سرطان به چه پزشکی مراجعه کنیم

اگه نگران علائم احتمالی سرطان هستید یا فکر می‌کنید ممکنه به سرطان مبتلا شده باشید، اولین و بهترین کار مراجعه به پزشک عمومی یا پزشک خانواده خودتان است. این پزشک با بررسی سوابق پزشکی شما، انجام معاینات فیزیکی اولیه و تجویز آزمایش‌های خون یا تصویربرداری اولیه، وضعیت شما را ارزیابی می‌کند. اگه بر اساس این بررسی‌های اولیه، پزشک عمومی به وجود سرطان مشکوک شود، شما را برای تشخیص و درمان دقیق‌تر به یک انکولوژیست (متخصص سرطان) ارجاع می‌دهد. 

 انکولوژیست‌ها پزشکان متخصصی هستند که در تشخیص و درمان انواع سرطان‌ها تبحر دارند و می‌توانند بهترین برنامه درمانی رو برای شما تعیین کنند. به یاد داشته باشید که تشخیص زودهنگام سرطان نقش حیاتی در موفقیت درمان دارد.

منبع: https://stanfordhealthcare.org/medical-conditions/cancer/cancer/cancer-diagnosis.html

سوالات متداول

تشخیص سرطان معمولاً با ترکیبی از معاینه فیزیکی، آزمایش‌های خونی، تصویربرداری (مانند سی‌تی‌اسکن یا ام‌آرآی) و نمونه‌برداری (بیوپسی) انجام می‌شود.

برخی از آزمایش‌های خونی می‌توانند نشان‌دهنده وجود سرطان یا تومورهای خاص باشند، اما برای تأیید نهایی معمولاً نیاز به بیوپسی یا تصویربرداری دقیق است.

بیوپسی فرآیندی است که در آن نمونه‌ای از بافت مشکوک برداشته می‌شود تا در آزمایشگاه از نظر سلول‌های سرطانی بررسی گردد. این روش دقیق‌ترین روش تشخیص سرطان است.

خیر، نوع تصویربرداری بسته به نوع مشکوک به سرطان، محل آن و نظر پزشک متفاوت است. برخی سرطان‌ها نیاز به تصویربرداری‌های خاصی دارند.

خیر، برخی سرطان‌ها در مراحل اولیه بدون علامت هستند و فقط از طریق غربالگری یا آزمایش‌های دوره‌ای تشخیص داده می‌شوند.

آزمایش‌های غربالگری مانند ماموگرافی، تست پاپ اسمیر یا کولونوسکوپی به کشف زودهنگام سرطان در افراد بدون علائم کمک می‌کنند.

بله، هیچ آزمایشی ۱۰۰٪ دقیق نیست. گاهی نتایج مثبت یا منفی کاذب رخ می‌دهند، بنابراین تکرار آزمایش یا استفاده از روش‌های تشخیصی دیگر ضروری است.

بله، تشخیص زودهنگام معمولاً شانس درمان موفق و بهبودی را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد.

در صورت مشاهده علائم مشکوک ماندگار مانند کاهش وزن بی‌دلیل، خونریزی غیرعادی، توده‌های جدید یا دردهای مزمن، باید با پزشک مشورت کرد.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا