آیا غده سرطانی درد دارد

آیا غده سرطانی درد دارد؟ بررسی درد سرطان و علائم هشداردهنده

امتیاز دهید

آیا غده سرطانی درد دارد؟

درد، یکی از شایع‌ترین و در عین حال پیچیده‌ترین تجربیات انسانی است. این حس ناخوشایند، اغلب به عنوان یک سیستم هشداردهنده طبیعی بدن عمل می‌کند و ما را از وجود آسیب یا بیماری در قسمتی از بدن آگاه می‌سازد. هنگامی که صحبت از بیماری‌های جدی مانند سرطان به میان می‌آید، یکی از اولین و مهم‌ترین سوالاتی که برای بسیاری از افراد مطرح می‌شود این است: آیا غده سرطانی درد دارد؟  این نگرانی کاملاً قابل درک است، زیرا درد می‌تواند نشانه‌ای از پیشرفت بیماری یا درگیری بافت‌های حیاتی باشد.

 با این حال، پاسخ به این سوال ساده نیست و به عوامل متعددی بستگی دارد. در این مقاله جامع، با هدف ارائه اطلاعات دقیق، علمی و سئو شده، به بررسی عمیق ارتباط بین غدد سرطانی و احساس درد، مکانیسم‌های ایجاد درد در سرطان، انواع دردهای سرطانی، و زمان‌هایی که درد می‌تواند نگران‌کننده باشد، خواهیم پرداخت.

دکتر احسان کرباسی، متخصص درمان سرطان.
برای مشاوره و رزرو نوبت همین حالا با شماره 02188627420تماس بگیرید.

چگونه درد غده سرطانی را احساس می‌کنیم؟

قبل از پرداختن به ارتباط درد و سرطان، لازم است نگاهی کوتاه به چگونگی ایجاد حس درد در بدن بیندازیم. سیستم عصبی ما مسئول انتقال پیام‌های حسی، از جمله درد، از نقاط مختلف بدن به مغز است. هنگامی که به بافتی آسیب وارد می‌شود (مثلاً در اثر ضربه، التهاب، یا فشار ناشی از یک تومور)، گیرنده‌های درد (نوسیسپتورها) در آن ناحیه فعال می‌شوند. این گیرنده‌ها سیگنال‌های الکتریکی را از طریق رشته‌های عصبی به نخاع و سپس به مغز ارسال می‌کنند. مغز این سیگنال‌ها را پردازش کرده و به عنوان احساس درد تفسیر می‌کند.

آیا همه غدد سرطانی دردناک هستند؟

یک باور عمومی اما اغلب نادرست این است که تمام تومورها یا غدد سرطانی لزوماً دردناک هستند، یا اینکه شدت درد مستقیماً با اندازه یا وخامت سرطان در ارتباط است. واقعیت این است که بسیاری از سرطان‌ها، به ویژه در مراحل اولیه، ممکن است هیچ دردی ایجاد نکنند.

  • سرطان‌ها عصب ندارند: خود سلول‌های سرطانی فاقد عصب هستند، بنابراین به خودی خود احساس درد را منتقل نمی‌کنند.
  • مکانیسم ایجاد درد: درد ناشی از سرطان معمولاً زمانی ایجاد می‌شود که تومور در حال رشد به ساختارهای مجاور فشار وارد کند، به آن‌ها تهاجم کند، یا موادی ترشح کند که باعث التهاب و تحریک اعصاب شوند.
  • حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد از افرادی که در مراحل اولیه درمان سرطان هستند، درد را تجربه می‌کنند.
  • در بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته (سرطانی که گسترش یافته یا پس از درمان اولیه بازگشته است)، این میزان به ۷۰ تا ۹۰ درصد افزایش می‌یابد.
  • با این حال، این بدان معنا نیست که همه افراد مبتلا به سرطان پیشرفته درد شدیدی خواهند داشت یا دردشان قابل کنترل نخواهد بود.

 شدت درد لزوماً با اندازه تومور یا مرحله بیماری ارتباط مستقیمی ندارد. یک تومور بسیار کوچک که در نزدیکی یک عصب مهم یا نخاع قرار دارد، می‌تواند درد بسیار شدیدی ایجاد کند، در حالی که یک تومور بزرگ در ناحیه‌ای دیگر ممکن است بدون درد باشد.

چه زمانی و چگونه یک غده سرطانی باعث ایجاد درد می‌شود؟ (مکانیسم‌های درد سرطانی)

درد ناشی از سرطان می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود:

  1. فشار مستقیم تومور بر اعصاب، استخوان‌ها یا اندام‌های مجاور:

    • فشار بر اعصاب: اگر تومور به اعصاب اطراف فشار بیاورد یا به آن‌ها تهاجم کند، می‌تواند باعث درد شدید، سوزش، گزگز یا بی‌حسی در ناحیه تحت پوشش آن عصب شود.
    • فشار بر استخوان‌ها: متاستاز (گسترش سرطان) به استخوان‌ها یکی از علل شایع درد شدید در بیماران سرطانی است. تومور می‌تواند ساختار استخوان را ضعیف کرده و باعث درد، شکستگی‌های پاتولوژیک و فشار بر نخاع شود.
    • فشار بر اندام‌ها: رشد تومور می‌تواند به اندام‌های داخلی فشار آورده و باعث درد، احساس پری، یا اختلال در عملکرد آن اندام شود (مثلاً انسداد روده یا مجاری صفراوی).
  2. التهاب ناشی از تومور یا پاسخ بدن به آن:

    • تومورها می‌توانند مواد شیمیایی پیش‌التهابی ترشح کنند که باعث تحریک گیرنده‌های درد می‌شوند.
    • سیستم ایمنی بدن نیز در پاسخ به تومور ممکن است واکنش التهابی ایجاد کند که به درد منجر شود.
  3. آسیب بافتی ناشی از تهاجم تومور:

    • سلول‌های سرطانی می‌توانند به بافت‌های سالم اطراف تهاجم کرده و آن‌ها را تخریب کنند، که این فرآیند می‌تواند دردناک باشد.
  4. انسداد عروق خونی یا لنفاوی:

    • تومورها می‌توانند عروق خونی را مسدود کرده و باعث ایسکمی (کاهش خون‌رسانی) و درد شوند.
    • انسداد عروق لنفا pekerjaan درناژ لنفاوی را مختل کرده و منجر به تورم دردناک (لنف ادم) شود.
  5. ترشح مواد شیمیایی توسط تومور:

    • برخی تومورها مواد شیمیایی خاصی (مانند پروستاگلاندین‌ها، برادی‌کینین) ترشح می‌کنند که مستقیماً گیرنده‌های درد را تحریک می‌کنند.
  6. عفونت:

    • تومورها می‌توانند سیستم ایمنی را تضعیف کرده یا با ایجاد انسداد، زمینه را برای عفونت فراهم کنند که خود می‌تواند باعث درد شود.
  7. درد ناشی از درمان‌های سرطان:

    • این نوع درد مستقیماً ناشی از خود تومور نیست، اما یک تجربه شایع در بیماران سرطانی است.
      • جراحی: درد پس از عمل جراحی سرطان برای برداشتن تومور طبیعی است و معمولاً با گذشت زمان کاهش می‌یابد. گاهی اوقات آسیب به اعصاب در حین جراحی می‌تواند منجر به درد مزمن پس از عمل شود.
      • شیمی‌درمانی: برخی داروهای شیمی‌درمانی می‌توانند باعث نوروپاتی محیطی (آسیب به اعصاب دست و پا) شوند که با درد، سوزش، گزگز و بی‌حسی همراه است. همچنین می‌توانند باعث زخم‌های دهانی دردناک (موکوزیت) شوند.
      • پرتودرمانی: می‌تواند باعث التهاب و آسیب به بافت‌های سالم در ناحیه تحت تابش شود (مثلاً التهاب پوست، موکوزیت، ازوفاژیت) که دردناک است. آسیب به اعصاب نیز ممکن است رخ دهد.
انواع درد سرطان

انواع درد مرتبط با سرطان

درد سرطان می‌تواند به اشکال مختلفی ظاهر شود:

  • درد حاد : دردی که به طور ناگهانی شروع شده و معمولاً مدت کوتاهی طول می‌کشد. اغلب به دلیل آسیب بافتی خاصی (مانند جراحی یا رشد سریع تومور) ایجاد می‌شود.
  • درد مزمن : دردی که بیش از ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد یا پس از بهبود آسیب اولیه همچنان ادامه دارد. این نوع درد می‌تواند تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی بیمار بگذارد.
  • درد نوروپاتیک : ناشی از آسیب یا اختلال در عملکرد خود سیستم عصبی (اعصاب، نخاع یا مغز). اغلب به صورت سوزش، گزگز، برق‌گرفتگی یا بی‌حسی توصیف می‌شود. این درد ممکن است به مسکن‌های معمولی خوب پاسخ ندهد.
  • درد احشایی : ناشی از آسیب یا فشار بر اندام‌های داخلی. اغلب به صورت درد مبهم، عمیق، فشارنده یا کولیکی احساس می‌شود و ممکن است به سختی بتوان محل دقیق آن را مشخص کرد.
  • درد سوماتیک: ناشی از آسیب به پوست، عضلات، مفاصل یا استخوان‌ها. معمولاً به خوبی قابل مکان‌یابی است و می‌تواند تیز یا مبهم باشد.
  • درد پیشرونده : حملات ناگهانی و شدید درد که با وجود مصرف منظم داروهای مسکن رخ می‌دهد.

آیا نداشتن درد به معنای عدم وجود سرطان یا پیشرفت آن است؟

خیر همانطور که گفته شد، بسیاری از سرطان‌ها، به خصوص در مراحل اولیه، می‌توانند بدون درد باشند. همچنین، برخی از تومورهای بزرگ نیز ممکن است به دلیل محل قرارگیری‌شان یا عدم فشار بر ساختارهای حساس به درد، درد قابل توجهی ایجاد نکنند. بنابراین، عدم وجود درد نباید به عنوان نشانه‌ای از عدم وجود سرطان یا عدم پیشرفت آن تلقی شود. غربالگری‌های منظم (در صورت توصیه پزشک) و توجه به سایر علائم هشداردهنده بسیار مهم هستند.

چه زمانی درد می‌تواند نشانه‌ای نگران‌کننده از سرطان باشد؟

اگرچه هر دردی نشانه سرطان نیست، اما برخی ویژگی‌های درد می‌توانند نگران‌کننده بوده و نیاز به بررسی پزشکی فوری داشته باشند:

  • درد جدید و بدون دلیل مشخص: به خصوص اگر مداوم باشد یا به تدریج بدتر شود.
  • دردی که با استراحت بهبود نمی‌یابد یا حتی در شب بدتر می‌شود.
  • دردی که با کاهش وزن ناخواسته، خستگی شدید، تب یا تعریق شبانه همراه است.
  • دردی که با تغییر در عملکرد طبیعی بدن همراه است (مانند تغییر در عادات اجابت مزاج، مشکل در بلع، سرفه خونی).
  • درد استخوانی عمیق و مداوم، به خصوص اگر سابقه سرطان دارید.
  • سردردهای شدید و مداوم، به خصوص اگر با علائم عصبی دیگر (مانند ضعف، تاری دید، تغییرات شخصیتی) همراه باشند.
  • دردی که به درمان‌های معمول پاسخ نمی‌دهد.

اگر درد جدید، مداوم یا نگران‌کننده‌ای را تجربه می‌کنید، حتماً به پزشک مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام علت درد، کلید درمان مؤثر است، چه علت آن سرطان باشد و چه بیماری دیگری.

درد پس از درمان سرطان: آیا به معنای بازگشت بیماری است؟

تجربه درد پس از اتمام موفقیت‌آمیز درمان سرطان لزوماً به معنای بازگشت (عود) بیماری نیست. همانطور که قبلاً اشاره شد، درمان‌هایی مانند جراحی، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی خود می‌توانند باعث ایجاد درد طولانی‌مدت یا مزمن شوند:

  • درد پس از جراحی: به دلیل آسیب بافتی، تشکیل اسکار یا آسیب به اعصاب.
  • نوروپاتی ناشی از شیمی‌درمانی: می‌تواند ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از درمان ادامه یابد.
  • عوارض دیرهنگام پرتودرمانی: مانند فیبروز بافتی یا آسیب به اعصاب.

این نوع دردها، که گاهی درد پس از درمان سرطان (Post-Treatment Pain) نامیده می‌شوند، می‌توانند ماه‌ها یا سال‌ها پس از اتمام درمان شروع شده یا بدتر شوند. سیستم عصبی ممکن است پس از آسیب به برخی اعصاب، خود را بازسازی کند و این اعصاب آسیب‌دیده سیگنال‌های درد را به مغز ارسال کنند. این نوع درد اغلب به مسکن‌های معمولی پاسخ خوبی نمی‌دهد و نیاز به رویکردهای درمانی متفاوتی دارد.

با این حال، هرگونه درد جدید یا تشدید شونده پس از درمان سرطان باید توسط پزشک ارزیابی شود تا احتمال عود بیماری رد گردد.

تشخیص علت درد در بیماران سرطانی

اگر فردی مبتلا به سرطان است یا سابقه آن را دارد و دچار درد می‌شود، پزشک برای تشخیص علت درد اقدامات زیر را انجام می‌دهد:

  • شرح حال دقیق: شامل زمان شروع درد، محل، شدت، نوع، عوامل تشدیدکننده و تسکین‌دهنده، و تأثیر آن بر زندگی روزمره.
  • معاینه فیزیکی: برای یافتن نشانه‌هایی از علت درد.
  • بررسی‌های تصویربرداری: مانند اشعه ایکس، سی‌تی‌اسکن، ام‌آر‌آی، یا پت‌اسکن برای بررسی تومور اولیه، گسترش احتمالی (متاستاز) یا سایر علل درد.
  • آزمایش خون: برای بررسی نشانگرهای التهابی، عملکرد اندام‌ها یا تومور مارکرها.
  • نمونه‌برداری (بیوپسی): در صورت مشاهده توده یا ناحیه مشکوک جدید.

مدیریت و کنترل درد ناشی از سرطان

خبر خوب این است که بیشتر دردهای مرتبط با سرطان قابل کنترل و تسکین هستند. هدف از مدیریت درد، کاهش درد به سطحی است که بیمار بتواند کیفیت زندگی قابل قبولی داشته باشد، به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهد و خواب راحتی داشته باشد.

رویکردهای درمانی متنوعی برای کنترل درد سرطان وجود دارد:

  • داروهای مسکن:
    • داروهای غیراپیوئیدی (غیرمخدر): مانند استامینوفن و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) برای دردهای خفیف تا متوسط.
    • اپیوئیدهای (مخدرهای) ضعیف: مانند کدئین و ترامادول برای دردهای متوسط.
    • اپیوئیدهای قوی: مانند مورفین، اکسی‌کدون، فنتانیل برای دردهای متوسط تا شدید.
    • نگرانی از اعتیاد: بسیاری از بیماران نگران اعتیاد به داروهای مسکن اپیوئیدی هستند. مهم است بدانید که وقتی این داروها تحت نظارت دقیق پزشک و برای کنترل درد واقعی سرطان تجویز می‌شوند، خطر اعتیاد بسیار کم است. پزشک دوز دارو را به دقت تنظیم کرده و در صورت لزوم، به تدریج آن را کاهش می‌دهد.

    داروهای کمکی (Adjuvant Analgesics):

    • داروهای ضد افسردگی (مانند آمی‌تریپتیلین، دولوکستین).
    • داروهای ضد تشنج (مانند گاباپنتین، پره‌گابالین).
    • کورتیکواستروئیدها (برای کاهش التهاب و فشار تومور).

    درمان‌های ضد سرطان:پرتودرمانی تسکینی:روش‌های مداخله‌ای (Interventional Procedures):درمان‌های مکمل

نتیجه‌گیری: درد سرطان، یک چالش قابل مدیریت

 در پاسخ به سوال اصلی “آیا غده سرطانی درد دارد؟”، باید گفت که این امر متغیر است. برخی غدد سرطانی، به ویژه در مراحل اولیه، ممکن است دردی ایجاد نکنند، در حالی که برخی دیگر به دلایل مختلف می‌توانند باعث درد شوند. شدت درد نیز لزوماً با اندازه یا وخامت سرطان ارتباط ندارد. مهم‌ترین نکته این است که هرگونه درد جدید، مداوم یا نگران‌کننده‌ای باید توسط پزشک بررسی شود تا علت آن مشخص گردد.

خوشبختانه، امروزه با پیشرفت علم پزشکی، بیشتر دردهای مرتبط با سرطان قابل کنترل هستند و بیماران نباید در سکوت درد را تحمل کنند. گزارش به موقع درد به تیم پزشکی و پیروی از یک برنامه درمانی جامع و فردی، کلید دستیابی به تسکین مؤثر درد و بهبود کیفیت زندگی در طول مسیر مبارزه با سرطان است.

سوالات متداول

خیر، بسیاری از غده‌های سرطانی در مراحل اولیه بدون درد هستند. درد ممکن است زمانی ایجاد شود که غده به اعصاب یا بافت‌های اطراف فشار وارد کند.

درد ناشی از غده سرطانی می‌تواند به دلیل فشار بر اعصاب، التهاب یا نفوذ تومور به بافت‌های اطراف باشد.

خیر، حتی غده‌های سرطانی نیز ممکن است بدون درد باشند، به خصوص در مراحل اولیه. بررسی پزشکی برای تشخیص قطعی ضروری است.

تنها با انجام آزمایش‌های دقیق مانند بیوپسی و تصویر‌برداری می‌توان نوع غده را مشخص کرد.

خیر، برخی از غده‌های سرطانی به دلیل موقعیت عمیق در بدن قابل لمس نیستند و تنها با روش‌های تصویربرداری مشخص می‌شوند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا