فهرست مطالب
سرطان ریه
سرطان ریه زمانی شروع می‌شود که سلول‌های سرطانی در بافت‌های ریه شروع به رشد غیرقابل کنترل می‌کنند. این بیماری می‌تواند در نهایت به سایر قسمت‌های بدن نیز سرایت کند. سرطان ریه یکی از شایع ترین و جدی ترین انواع سرطان است. هر ساله بیش از 43000 نفر در بریتانیا به این بیماری مبتلا می شوند. سرطان ریه شایع‌ترین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در هر دو مرد و زن است.
دکتر احسان کرباسی متخصص درمان سرطان برای رزرو نوبت با شماره 02188627420 تماس بگیرید
علائم سرطان ریه
معمولاً در مراحل اولیه سرطان ریه هیچ علامت یا نشانه ای وجود ندارد، اما بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری در نهایت علائمی را تجربه می کنند که عبارتند از:
سرفه مداوم
سرفه خونی
تنگی نفس مداوم
خستگی و کاهش وزن بدون دلیل
درد هنگام نفس کشیدن یا سرفه
اگر این علائم را دارید باید به پزشک مراجعه کنید.
علائم اصلی سرطان ریه:
سرفه ای که بیش از 3 هفته طول می کشد و خوب نمی شود.
سرفه ای طولانی مدت که بدتر می شود.
عفونت های مکرر قفسه سینه
سرفه خونی
درد هنگام نفس کشیدن یا سرفه کردن
تنگی نفس مداوم
خستگی یا بی حالی مداوم
از دست دادن اشتها یا کاهش وزن بدون دلیل
علائم کمتر شایع سرطان ریه:
تغییر شکل انگشتان دست، به صورتی که نوک انگشتان بزرگتر یا خمیده به نظر برسند (این عارضه به انگشتان چماقی معروف است).
مشکل یا درد هنگام بلعیدن (دیسفاژی)
خس خس سینه
گرفتگی صدا
تورم صورت یا گردن
درد مداوم قفسه سینه یا شانه
اگر هر یک از علائم اصلی سرطان ریه یا هر یک از علائم کمتر شایع را دارید، به متخصص انکولوژی مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام سرطان ریه بسیار مهم است، زیرا می تواند شانس درمان موفقیت آمیز را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
انواع سرطان ریه
سرطانی که در ریه ها شروع می شود، سرطان ریه اولیه نامیده می شود. سرطانی که از جای دیگری در بدن به ریه ها سرایت می کند، سرطان ریه ثانویه نامیده می شود. این صفحه در مورد سرطان ریه اولیه است.
دو نوع اصلی سرطان ریه اولیه وجود دارد. اینها بر اساس نوع سلول هایی که سرطان در آنها شروع به رشد می کند طبقه بندی می شوند. آنها عبارتند از:
سرطان ریه غیرسلول کوچک: شایع ترین نوع است که حدود 80 تا 85 درصد موارد را تشکیل می دهد. این سرطان خود می تواند از سه نوع باشد: کارسینوم سلول سنگفرشی، آدنوكارسینوم یا کارسینوم سلول بزرگ.
سرطان ریه سلول کوچک: نوعی کمتر رایج است که به طور کلی نسبت به سرطان ریه غیرسلول کوچک سریعتر گسترش می یابد.
چه افرادی در معرض خطر سرطان ریه هستند؟
سرطان ریه بیشتر افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد. ابتلا به این بیماری در افراد زیر 40 سال نادر است. بیش از 4 نفر از 10 نفر مبتلا به سرطان ریه در بریتانیا، 75 سال و بالاتر سن دارند.
اگرچه افرادی که هرگز سیگار نکشیده اند نیز ممکن است به سرطان ریه مبتلا شوند، اما سیگار کشیدن شایع ترین علت این بیماری است (حساب بیش از 70 مورد از 100 مورد). علت این امر آن است که سیگار کشیدن شامل استنشاق مکرر مواد سمی مختلف است
پیش آگهی سرطان ریه
سرطان ریه معمولا تا زمانی که در ریه ها یا سایر نقاط بدن گسترش نیافته باشد، علائم قابل توجهی ایجاد نمی کند. این امر باعث می شود که چشم انداز درمان این بیماری به خوبی بسیاری از انواع دیگر سرطان نباشد.
حدود 2 نفر از 5 نفر مبتلا به این بیماری حداقل 1 سال پس از تشخیص زنده می مانند و حدود 1 نفر از 10 نفر حداقل 10 سال عمر می کنند.
با این حال، میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه به شدت و میزان گسترش سرطان در زمان تشخیص بستگی دارد. تشخیص زودهنگام می تواند تاثیر بسزایی در روند درمان و بقای بیمار داشته باشد.
عوامل خطر سرطان ریه
سیگار کشیدن مهمترین عامل خطر ابتلا به سرطان ریه است، اما افرادی که هرگز سیگار نکشیده اند نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.
سیگار کشیدن:
سیگار کشیدن سیگار مهمترین عامل خطر ابتلا به سرطان ریه است و بیش از 70 درصد موارد را تشکیل می دهد.
دود دخانی حاوی بیش از 60 ماده سمی مختلف است که شناخته شده است که سرطان زا هستند (ایجاد کننده سرطان).
اگر شما روزانه بیش از 25 نخ سیگار سیگار بکشید، خطر ابتلا به سرطان ریه شما 25 برابر فردی است که سیگار نمی کشد.
قرار گرفتن مکرر در معرض دود دخانی دیگران (دود دست دوم) نیز می تواند خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد.
مصرف سایر محصولات دخانی:
اگرچه سیگار کشیدن مهمترین عامل خطر است، استفاده از سایر انواع محصولات دخانی نیز می تواند خطر ابتلا به سرطان ریه و سایر سرطان ها مانند سرطان مری و سرطان دهان را افزایش دهد. این محصولات عبارتند از:
سیگار برگ
توتون پیپ
اسناس (نوعی پودر تنباکو)
جویدن تنباکو
کشیدن حشیش نیز ممکن است خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد. اکثر افرادی که حشیش می کشند، آن را با تنباکو مخلوط می کنند. در حالی که آنها تمایل دارند نسبت به افرادی که سیگار معمولی می کشند، تنباکو کمتری مصرف کنند، اما معمولا عمیق تر استنشاق می کنند و دود را برای مدت طولانی تری در ریه های خود نگه می دارند.
رادون:
رادون یک گاز رادیواکتیو طبیعی است که از مقادیر کمی اورانیوم موجود در تمام سنگ ها و خاک ها حاصل می شود. رادون گاهی در ساختمان ها یافت می شود. اگر رادون استنشاق شود، می تواند به ریه های شما آسیب برساند، به خصوص اگر سیگار بکشید. گاز رادون باعث تعداد کمی از مرگ های ناشی از سرطان ریه در برخی کشورها می شود.
قرار گرفتن شغلی و آلودگی هوا:
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و مواد خاصی که در چندین مشاغل و صنایع استفاده می شود ممکن است خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد. این مواد شیمیایی و مواد عبارتند از:
آرسنیک
آزبست
بریلیم
کادمیوم
بخار زغال سنگ و کک
سیلیس
نیکل
تحقیقات همچنین نشان داده است که قرار گرفتن مکرر در معرض دود دیزل در طول سال های متمادی، خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می دهد.
راه های تشخیص سرطان ریه
ممکن است از شما خواسته شود که یک آزمایش خون برای رد برخی از علل احتمالی علائم شما، مانند عفونت قفسه سینه، انجام دهید.
اشعه ایکس قفسه سینه
رادیوگرافی قفسه سینه معمولاً اولین آزمایشی است که برای تشخیص سرطان ریه استفاده می شود. بیشتر تومورهای ریه در اشعه ایکس به صورت یک توده سفید مایل به خاکستری ظاهر می شوند. با این حال، اشعه ایکس قفسه سینه نمی‌تواند تشخیص قطعی بدهد، زیرا اغلب نمی‌تواند بین سرطان و سایر بیماری‌ها، مانند آبسه ریه (مجموعه‌ای از چرک که در ریه‌ها تشکیل می‌شود) تمایز قائل شود.
اگر اشعه ایکس قفسه سینه نشان دهد که شما ممکن است سرطان ریه داشته باشید، باید به متخصص بیماری های قفسه سینه مراجعه کنید. یک متخصص می‌تواند آزمایش‌های بیشتری ترتیب دهد تا بررسی کند که آیا سرطان ریه دارید یا خیر، و در صورت وجود، نوع آن و میزان انتشار آن چیست.
سی تی اسکن
سی تی اسکن معمولاً آزمایش بعدی است که بعد از اشعه ایکس قفسه سینه انجام می دهید. سی تی اسکن از اشعه ایکس و کامپیوتر برای ایجاد تصاویر دقیق از داخل بدن شما استفاده می کند. قبل از انجام سی تی اسکن، یک تزریق حاوی رنگ مخصوص به نام ماده کنتراست به شما تزریق می شود که به بهبود کیفیت تصاویر کمک می کند. اسکن بدون درد است و 10 تا 30 دقیقه طول می کشد.
اسکن PET-CT
اگر نتایج سی تی اسکن نشان دهد که شما سرطان دارید، ممکن است اسکن PET-CT انجام دهید. اسکن PET-CT (که مخفف توموگرافی کامپیوتری با گسیل پوزیترون است) می تواند محل وجود سلول های سرطانی فعال را نشان دهد. این می تواند به تشخیص و انتخاب بهترین درمان کمک کند.
قبل از انجام اسکن PET-CT، یک ماده کمی رادیواکتیو به شما تزریق می شود. از شما خواسته می شود روی یک میز دراز بکشید که به داخل اسکنر PET می رود. اسکن بدون درد است و 30 تا 60 دقیقه طول می کشد.
برونکوسکوپی و بیوپسی
اگر سی تی اسکن نشان دهد که ممکن است در قسمت مرکزی قفسه سینه شما سرطان وجود داشته باشد، ممکن است به شما برونکوسکوپی پیشنهاد شود. برونکوسکوپی روشی است که به پزشک اجازه می دهد تا داخل مجاری هوایی شما را ببیند و نمونه کوچکی از سلول ها را بردارید (بیوپسی).
در حین برونکوسکوپی، یک لوله نازک با یک دوربین در انتهای آن، به نام برونکوسکوپ، از دهان یا بینی، پایین گلو و به مجاری تنفسی عبور داده می شود. این روش ممکن است ناراحت کننده باشد، بنابراین قبل از شروع به شما یک آرام بخش برای کمک به آرامش و یک بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن گلو به شما پیشنهاد می شود. این روش حدود 30 تا 40 دقیقه طول می کشد.
یک روش جدیدتر اسکن سونوگرافی اندوبرونشیال (EBUS) نامیده می شود که برونکوسکوپی را با اسکن اولتراسوند ترکیب می کند. مانند برونکوسکوپی، EBUS به پزشک اجازه می دهد تا داخل مجاری هوایی شما را ببیند. با این حال، کاوشگر اولتراسوند در انتهای دوربین همچنین به پزشک اجازه می دهد تا غدد لنفاوی را در مرکز قفسه سینه پیدا کند تا بتواند از آنها بیوپسی بگیرد. این روش حدود 90 دقیقه طول می کشد.
غدد لنفاوی بخشی از شبکه ای از عروق و غدد هستند که در سراسر بدن پخش می شوند و به عنوان بخشی از سیستم ایمنی بدن شما کار می کنند. بیوپسی از یک غدد لنفاوی می تواند نشان دهد که آیا سلول های سرطانی در آنجا رشد می کنند و از چه نوع هستند.
بیوپسی سرطان ریه
ممکن است نوع دیگری از بیوپسی به شما پیشنهاد شود. این ممکن است نوعی بیوپسی جراحی باشد، مانند توراکوسکوپی، مدیاستینوسکوپی یا بیوپسی که با استفاده از سوزن وارد شده از طریق پوست شما (از راه پوست) انجام می شود.
توراکوسکوپی
توراکوسکوپی روشی است که به پزشک اجازه می دهد ناحیه خاصی از قفسه سینه شما را معاینه کند و نمونه بافت و مایع را بگیرد. احتمالاً قبل از انجام توراکوسکوپی به بیهوشی عمومی نیاز دارید. دو یا سه برش کوچک در قفسه سینه شما ایجاد می شود تا یک لوله (شبیه برونکوسکوپی) به قفسه سینه شما منتقل شود.
پزشک از لوله برای بررسی داخل قفسه سینه و گرفتن نمونه بافت استفاده می کند. سپس نمونه ها برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شوند. پس از توراکوسکوپی، ممکن است لازم باشد یک شب در بیمارستان بمانید، در حالی که هر مایعی در ریه های شما تخلیه می شود.
مدیاستینوسکوپی
مدیاستینوسکوپی به پزشک این امکان را می دهد که ناحیه بین ریه های شما را در مرکز قفسه سینه (مدیاستن) بررسی کند. برای این آزمایش، باید یک بیهوشی عمومی انجام دهید و چند روز در بیمارستان بمانید. پزشک یک برش کوچک در پایین گردن شما ایجاد می کند تا بتواند یک لوله نازک را به قفسه سینه شما وارد کند. این لوله دارای یک دوربین در انتهای آن است که پزشک را قادر می سازد داخل قفسه سینه شما را ببیند.
آنها همچنین می‌توانند در طول این عمل از سلول‌های غدد لنفاوی شما نمونه برداری کنند. غدد لنفاوی آزمایش می شوند زیرا معمولاً اولین جایی هستند که سرطان ریه به آن گسترش می یابد.
بیوپسی سوزنی از راه پوست
در طول بیوپسی سوزنی از راه پوست، از یک بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن پوست استفاده می شود. سپس پزشک از یک سی‌تی‌اسکنر یا اسکنر اولتراسوند استفاده می‌کند تا یک سوزن را از طریق پوست به داخل ریه‌تان به سمت محل تومور مشکوک هدایت کند. این سوزن برای برداشتن مقدار کمی از بافت از تومور مشکوک استفاده می شود تا بتوان آن را در آزمایشگاه آزمایش کرد.
خطرات بیوپسی
مانند همه روش‌های پزشکی، بیوپسی ریه خطر کمی از عوارض مانند پنوموتوراکس را به همراه دارد. این زمانی است که هوا از ریه به فضای بین ریه ها و دیواره قفسه سینه نشت می کند. این می تواند به ریه فشار وارد کند و باعث فروپاشی آن شود.
پزشک که بیوپسی را انجام می دهد از خطرات احتمالی موجود آگاه خواهد بود. آنها باید قبل از موافقت با انجام این روش، تمام خطرات را به طور مفصل توضیح دهند. آنها شما را برای بررسی علائم پنوموتوراکس، مانند تنگی نفس ناگهانی، تحت نظر خواهند داشت. اگر پنوموتوراکس اتفاق بیفتد، می توان آن را با استفاده از یک سوزن یا لوله برای خارج کردن هوای اضافی درمان کرد و به ریه اجازه داد دوباره به طور طبیعی منبسط شود.
مراحل سرطان ریه
پس از تکمیل آزمایش‌ها، پزشکان باید بدانند که سرطان شما در چه مرحله‌ای است، این برای درمان شما چه معنایی دارد و آیا امکان درمان کامل سرطان وجود دارد یا خیر.
مرحله بندی سرطان ریه با سلول غیر کوچک
پزشکان از یک سیستم مرحله بندی برای سرطان ریه به نام TNM استفاده می کنند که در آن:
T اندازه تومور (بافت سرطانی) را توصیف می کند.
N گسترش سرطان به غدد لنفاوی را توصیف می کند
M توضیح می دهد که آیا سرطان به ناحیه دیگری از بدن مانند کبد گسترش یافته است (متاستاز)
مرحله T:
4 مرحله اصلی برای T وجود دارد:
سرطان ریه T1 به این معنی است که سرطان هنوز در داخل ریه است.
T1 به 3 مرحله فرعی تقسیم می شود:
T1a – عرض تومور از 1 سانتی متر بیشتر نیست
T1b – عرض تومور بین 1 تا 2 سانتی متر است
T1c – عرض تومور بین 2 تا 3 سانتی متر است
T2 برای توصیف 3 احتمال استفاده می شود:
عرض تومور بین 3 تا 5 سانتی متر است
تومور به راه هوایی اصلی یا پوشش داخلی دیواره قفسه سینه گسترش یافته است
ریه به دلیل التهاب از بین رفته یا مسدود شده است
T3 برای توصیف 3 احتمال استفاده می شود:
عرض تومور بین 5 تا 7 سانتی متر است
بیش از 1 تومور در لوب ریه وجود دارد، یا
تومور به دیواره قفسه سینه، عصب فرنیک (عصب نزدیک به ریه) یا لایه بیرونی قلب (پریکارد) گسترش یافته است.
T4 برای توصیف طیف وسیعی از احتمالات از جمله:
عرض تومور از 7 سانتی متر یا بیشتر است
تومور به هر دو بخش ریه گسترش یافته است (هر ریه از 2 بخش تشکیل شده است که به عنوان لوب شناخته می شود) یا
تومور به ناحیه ای از بدن نزدیک به ریه مانند قلب، نای، لوله غذا (مری) یا یک رگ خونی اصلی گسترش یافته است.
مرحله N
3 مرحله اصلی برای N وجود دارد:
N1 برای توصیف سلول‌های سرطانی در غدد لنفاوی واقع در داخل ریه یا در ناحیه‌ای که ریه‌ها به راه هوایی متصل می‌شوند (هلوم) استفاده می‌شود.
N2 برای توصیف 2 احتمال استفاده می شود:
سلول های سرطانی در غدد لنفاوی واقع در مرکز قفسه سینه در همان سمت ریه آسیب دیده وجود دارد، یا
سلول های سرطانی در غدد لنفاوی زیر نای وجود دارد
N3 برای توصیف 3 احتمال استفاده می شود:
سلول های سرطانی در غدد لنفاوی واقع در دیواره قفسه سینه در طرف دیگر ریه آسیب دیده وجود دارد، یا
سلول های سرطانی در غدد لنفاوی بالای استخوان گردن وجود دارد، یا
سلول های سرطانی در غدد لنفاوی در بالای ریه وجود دارد
مرحله M
2 مرحله اصلی برای M وجود دارد:
M0 – سرطان به خارج از ریه به قسمت دیگری از بدن گسترش نیافته است
M1 – سرطان در خارج از ریه به قسمت دیگری از بدن گسترش یافته است
سرطان ریه سلول کوچک
سرطان ریه سلول کوچک کمتر از سرطان ریه غیر سلول کوچک شایع است. سلول های سرطانی از نظر اندازه کوچکتر از سلول هایی هستند که باعث سرطان ریه سلول های غیر کوچک می شوند.
سرطان ریه سلول کوچک فقط 2 مرحله ممکن دارد:
بیماری محدود : که در آن سرطان تنها در 1 ریه است و ممکن است در غدد لنفاوی مجاور باشد
بیماری گسترده : جایی که سرطان به ریه دیگر، به غدد لنفاوی دورتر یا به سایر قسمت‌های بدن شما گسترش یافته است.
درمان سرطان ریه
درمان سرطان ریه توسط تیمی از متخصصان از بخش های مختلف انجام می شود که با هم کار می کنند تا بهترین درمان ممکن را ارائه دهند.
این تیم شامل متخصصان بهداشتی مورد نیاز برای تشخیص، مرحله بندی سرطان شما و برنامه ریزی بهترین درمان است. در صورت تمایل به کسب اطلاعات بیشتر، از پزشک یا پرستار خود سوال کنید.
نوع درمانی که برای سرطان ریه دریافت می کنید به چند عامل بستگی دارد، از جمله:
نوع سرطان ریه که دارید (سرطان غیرسلول کوچک یا سلول کوچک و جهش های روی سلول های سرطانی)
اندازه و محل تومور
میزان پیشرفت سرطان شما (مرحله)
سلامت کلی شما
تصمیم گیری در مورد اینکه چه درمانی برای شما بهتر است می تواند دشوار باشد. تیم متخصص سرطان شما توصیه هایی را ارائه می دهد، اما تصمیم نهایی بر عهده شماست.
شایع ترین گزینه های درمانی شامل جراحی، رادیوتراپی، شیمی درمانی و ایمونوتراپی است. بسته به نوع سرطان و مرحله آن، ممکن است ترکیبی از این درمان ها را دریافت کنید. رژیم غذایی برای جلوگیری از مسمومیت درمان سرطان چیست؟
روش های درمانی سرطان ریه
برنامه درمانی پیشنهادی برای شما بستگی به این دارد که آیا به سرطان ریه غیرسلول کوچک یا سرطان ریه سلول کوچک مبتلا باشید.
سرطان ریه غیرسلول کوچک: اگر به سرطان ریه غیرسلول کوچک مبتلا هستید که فقط در یکی از ریه های شما قرار دارد و از سلامت عمومی خوبی برخوردار هستید، به احتمال زیاد برای برداشتن سلول های سرطانی تحت عمل جراحی قرار خواهید گرفت. ممکن است این عمل به دنبال دوره ای از شیمی درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده در بدن، انجام شود.
اگر سرطان به سایر نقاط بدن گسترش نیافته باشد اما جراحی امکان پذیر نباشد (به عنوان مثال، به دلیل اینکه وضعیت عمومی شما به معنای افزایش خطر عوارض است)، ممکن است رادیوتراپی برای از بین بردن سلول های سرطانی به شما پیشنهاد شود. در برخی موارد، این روش ممکن است با شیمی درمانی (به نام شیمی رادیوتراپی) ترکیب شود.
اگر سرطان برای جراحی یا رادیوتراپی خیلی پیشرفت کرده باشد، به طور معمول شیمی درمانی و یا ایمونوتراپی توصیه می شود. اگر سرطان پس از درمان شیمی درمانی دوباره شروع به رشد کند، ممکن است دوره دیگری از درمان توصیه شود. در برخی موارد، اگر سرطان جهش ژنتیکی خاصی داشته باشد، ممکن است به جای شیمی درمانی یا بعد از شیمی درمانی، درمان بیولوژیکی یا هدفمند توصیه شود.
درمان های بیولوژیکی داروهایی هستند که رشد سلول های سرطانی را کنترل یا متوقف می کنند.
روش های درمان سرطان ریه سلول کوچک
سرطان ریه سلول کوچک معمولاً با شیمی درمانی، به تنهایی یا همراه با رادیوتراپی یا ایمونوتراپی درمان می شود. این درمان می تواند به طولانی شدن عمر و کاهش علائم کمک کند.
جراحی معمولاً برای درمان این نوع سرطان ریه استفاده نمی شود. این به این دلیل است که سرطان اغلب تا زمان تشخیص به سایر نقاط بدن گسترش یافته است.
با این حال، اگر سرطان در مراحل بسیار اولیه کشف شود، ممکن است جراحی انجام شود. در این موارد، ممکن است برای کمک به کاهش خطر عود سرطان، بعد از جراحی شیمی درمانی یا رادیوتراپی تجویز شود.
جراحی سرطان ریه
در جراحی سرطان ریه سه نوع اصلی وجود دارد:
لوبکتومی (Lobectomy): برداشتن یکی از لوب های ریه (قسمت های بزرگ ریه). پزشکان این عمل را در صورتی پیشنهاد می کنند که سرطان فقط در یک قسمت از یک ریه باشد.
پنومونکتومی (Pneumonectomy): برداشتن کل ریه. این روش زمانی استفاده می شود که سرطان در قسمت مرکزی ریه قرار داشته باشد یا در کل ریه گسترش یافته باشد.
رزکسیونwedge یا سگمنتکتومی (Wedge resection or segmentectomy): برداشتن قطعه کوچکی از ریه. این روش تنها برای تعداد کمی از بیماران مناسب است. این روش تنها در صورتی استفاده می شود که پزشکان شما فکر کنند سرطان شما کوچک و محدود به یک ناحیه از ریه است. این معمولا سرطان ریه غیرسلول کوچک در مرحله بسیار اولیه است.
ممکن است نگران تنفس خود باشید، اگر بخشی یا کل ریه شما برداشته شود، اما با یک ریه نیز می توانید به طور طبیعی نفس بکشید.
با این حال، اگر قبل از عمل جراحی دچار مشکلات تنفسی هستید، به احتمال زیاد این علائم پس از جراحی ادامه خواهد داشت.
تست های قبل از جراحی سرطان ریه
قبل از جراحی، برای بررسی وضعیت کلی سلامت و عملکرد ریه‌هایتان به چند آزمایش نیاز خواهید داشت. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
نوار قلب (ECG): در این آزمایش بدون درد، الکترودهایی به قفسه سینه شما وصل می شوند تا فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری کنند. این کار به شناسایی هرگونه مشکل بالقوه ریتم قلب که می تواند در حین جراحی خطرناک باشد، کمک می کند.
اسپیتری: این تست عملکرد ریه، میزان هوایی که می توانید دم و بازدم کنید و همچنین سرعت خروج هوا از ریه ها را اندازه گیری می کند. این آزمایش به ارزیابی عملکرد ریه های شما و اینکه چقدر ممکن است جراحی که بر ظرفیت ریه شما تأثیر می گذارد را تحمل کنید، کمک می کند.
تست ورزش: این تست ممکن است شامل راه رفتن روی تردمیل یا دوچرخه ثابت با شدت فزاینده باشد، در حالی که ضربان قلب، سطح اکسیژن و تنفس شما تحت نظارت قرار می گیرد. این تست آمادگی قلب و عروق شما را ارزیابی می کند و به تعیین اینکه آیا در تحمل ورزش محدودیت هایی دارید که می تواند در حین یا بعد از جراحی نگران کننده باشد، کمک می کند.
انجام عمل جراحی سرطان ریه
عمل جراحی سرطان ریه معمولا با ایجاد یک برش (شکاف) در قفسه سینه یا پهلو و برداشتن قسمتی یا تمام ریه آسیب دیده انجام می شود. این روش، توراكوتومی (Thoracotomy) نامیده می شود. اگر احتمال داده شود که سرطان به غدد لنفاوی مجاور سرایت کرده باشد، ممکن است این غدد لنفاوی نیز برداشته شوند.
در برخی موارد، رویکرد دیگری به نام جراحی توراکوسکوپی با کمک ویدیو (VATS) ممکن است مناسب باشد. این نوعی جراحی با حداقل تهاجم است که طی آن برش های کوچکی در قفسه سینه شما ایجاد می شود. دوربینی کوچک وارد یکی از برش ها می شود تا جراح بتواند داخل قفسه سینه شما را روی مانیتور ببیند و در حین برداشتن قسمت آسیب دیده ریه، آن را مشاهده کند.
مراقبت های بعد از عمل جراحی سرطان ریه
احتمالا پس از 5 تا 10 روز از عمل جراحی می توانید به خانه بروید. با این حال، بهبودی کامل از عمل جراحی ریه ممکن است چندین هفته طول بکشد.
بعد از عمل جراحی، به شما توصیه می شود که در اسرع وقت شروع به حرکت کنید. حتی اگر مجبور باشید در رختخواب بمانید، باید به طور منظم حرکات پا را انجام دهید تا به گردش خون شما کمک کند و از تشکیل لخته های خون جلوگیری کند.
یک فیزیوتراپیست به شما تمرینات تنفسی را برای کمک به جلوگیری از عوارض نشان خواهد داد.
هنگامی که به خانه می روید، برای افزایش قدرت و تناسب اندام، باید به آرامی ورزش کنید.
پیاده روی و شنا انواع مناسبی از ورزش هستند که برای اکثر افراد بعد از درمان سرطان ریه مناسب هستند.
رادیوتراپی برای سرطان ریه
رادیوتراپی از پالس های تشعشع برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. روش های مختلفی برای استفاده از رادیوتراپی برای درمان سرطان ریه وجود دارد.
رادیوتراپی رادیکال: دوره ای پرتحرک از رادیوتراپی به نام رادیوتراپی رادیکال ممکن است برای درمان سرطان ریه غیرسلول کوچک در صورتی که برای جراحی به اندازه کافی سالم نیستید، استفاده شود.
رادیوتراپی استریوتاکتیک: برای تومورهای بسیار کوچک، به جای جراحی ممکن است از نوع خاصی از رادیوتراپی به نام رادیوتراپی استریوتاکتیک استفاده شود.
رادیوتراپی تسکینی: رادیوتراپی همچنین می تواند برای کنترل علائم مانند درد و سرفه خونی و کند کردن روند گسترش سرطان زمانی که درمان قطعی وجود ندارد (این را رادیوتراپی تسکینی می نامند) استفاده شود.
پرتو درمانی پیشگیرانه جمجمه (PCI): نوعی از رادیوتراپی به نام پرتو درمانی پیشگیرانه جمجمه (PCI) نیز گاهی اوقات در طول درمان سرطان ریه سلول کوچک استفاده می شود. PCI شامل درمان کل مغز با دوز کمی از تشعشع است. از این روش به عنوان یک اقدام پیشگیرانه استفاده می شود زیرا خطر گسترش سرطان ریه سلول کوچک به مغز وجود دارد.
روش های انجام رادیوتراپی برای سرطان ریه
سه روش اصلی برای انجام رادیوتراپی وجود دارد:
رادیوتراپی پرتو خارجی معمولی: پرتوهای تشعشع به قسمت های آسیب دیده بدن شما تابانده می شود.
رادیوتراپی استریوتاکتیک: نوعی رادیوتراپی پرتو خارجی دقیق‌تر که در آن چندین پرتو پر انرژی دوز بالاتری از تشعشع را به تومور وارد می کنند، در حالی که تا حد امکان از بافت سالم اطراف آن جلوگیری می شود.
رادیوتراپی داخلی: یک لوله نازک (کاتتر) وارد ریه شما می شود. یک قطعه کوچک از ماده رادیواکتیو از طریق کاتتر عبور داده شده و به مدت چند دقیقه در مقابل تومور قرار می گیرد و سپس برداشته می شود.
برای سرطان ریه، رادیوتراپی پرتو خارجی بیشتر از رادیوتراپی داخلی استفاده می شود، به خصوص اگر تصور شود که درمان قطعی وجود دارد.
رادیوتراپی استریوتاکتیک ممکن است برای درمان تومورهایی که بسیار کوچک هستند استفاده شود، زیرا در چنین شرایطی نسبت به رادیوتراپی استاندارد به تنهایی موثرتر است. رادیوتراپی داخلی معمولاً زمانی که سرطان مجرای تنفسی شما را به طور کامل یا بخشی مسدود کرده است، به عنوان یک درمان تسکینی استفاده می شود. بهترین دکتر رادیوتراپی در تهران کیست؟
شیمی درمانی برای سرطان ریه
شیمی درمانی از داروهای قدرتمند ضد سرطان برای درمان این بیماری استفاده می کند. شیمی درمانی به روش های مختلفی برای درمان سرطان ریه قابل استفاده است. به عنوان مثال، می تواند به روش های زیر انجام شود:
قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور: این کار می تواند احتمال موفقیت آمیز بودن جراحی را افزایش دهد (این معمولا فقط به عنوان بخشی از یک کارآزمایی بالینی انجام می شود).
بعد از جراحی برای جلوگیری از بازگشت سرطان
برای تسکین علائم و کند کردن روند گسترش سرطان زمانی که درمان قطعی وجود ندارد.
ترکیب با رادیوتراپی
درمان های شیمی درمانی معمولا به صورت دوره ای انجام می شود. یک دوره شامل مصرف داروی شیمی درمانی به مدت چند روز و سپس استراحت به مدت چند هفته برای اثرگذاری دارو و بهبود بدن شما از عوارض درمان است.
تعداد دوره های مورد نیاز شما به نوع و درجه سرطان ریه بستگی دارد. اکثر افراد به 4 تا 6 دوره درمان طی 3 تا 6 ماه نیاز دارند.
پس از پایان این دوره ها با پزشک خود ملاقات خواهید کرد. اگر سرطان بهبود یافته باشد، ممکن است دیگر به درمان بیشتری نیاز نداشته باشید.
اگر سرطان بعد از این دوره ها بهبود نیافته باشد، پزشک به شما اطلاع می دهد که آیا به نوع دیگری از شیمی درمانی نیاز دارید. همچنین، ممکن است برای کنترل سرطان به شیمی درمانی نگهدارنده نیاز داشته باشید.
شیمی درمانی برای سرطان ریه شامل مصرف ترکیبی از داروهای مختلف است. این داروها معمولا از طریق سرم به رگ (داخل وریدی) یا به داخل لوله ای متصل به یکی از رگ های خونی قفسه سینه شما تزریق می شود. برخی از افراد ممکن است به جای آن کپسول یا قرص برای بلعیدن دریافت کنند.
ممکن است پزشک شما قبل از شروع شیمی درمانی، برخی ویتامین ها را برای شما تجویز کند و/یا یک آمپول ویتامین به شما بدهد.
ایمونوتراپی برای سرطان ریه
ایمونوتراپی گروهی از داروها هستند که سیستم ایمنی بدن شما را برای هدف قرار دادن و از بین بردن سلول های سرطانی تحریک می کنند. ایمونوتراپی را می توان به تنهایی یا همراه با شیمی درمانی استفاده کرد.
برخی از داروهای ایمونوتراپی که برای درمان سرطان ریه استفاده می شوند، pembrolizumab و atezolizumab هستند.
شما ممکن است از طریق یک لوله پلاستیکی که وارد بدن شما می شود، ایمونوتراپی دریافت کنید:
یک سیاهرگ بزرگ در قفسه سینه شما (خط مرکزی)
یک سیاهرگ در بازوی شما (سوند)
دریافت هر دوز حدود 30 تا 60 دقیقه طول می کشد و ممکن است هر 2 تا 4 هفته به یک دوز نیاز داشته باشید.
در صورتیکه عوارض جانبی به راحتی قابل کنترل باشند و درمان موفقیت آمیز باشد، ایمونوتراپی را می توان تا 2 سال ادامه داد.
عوارض جانبی شایع ایمونوتراپی عبارتند از:
احساس خستگی یا ضعف
احساس تهوع و استفراغ
اسهال
از دست دادن اشتها
درد مفاصل یا عضلات
تنگی نفس
تغییرات پوستی، مانند خشکی یا خارش پوست
درمان های هدفمند برای سرطان ریه
درمان های هدفمند (همچنین به عنوان درمان های بیولوژیکی شناخته می شوند) داروهایی هستند که برای کند کردن روند گسترش سرطان ریه غیرسلول کوچک پیشرفته طراحی شده اند. درمان های هدفمند تنها برای افرادی مناسب است که پروتئین های خاصی در سلول های سرطانی خود دارند.
پزشک شما ممکن است آزمایشاتی را روی سلول های خارج شده از ریه شما (بیوپسی) درخواست کند تا ببیند آیا این درمان ها برای شما مناسب هستند.
عوارض جانبی درمان های هدفمند عبارتند از:
علائم شبیه آنفولانزا مانند لرز، تب بالا و درد عضلانی
خستگی
اسهال
از دست دادن اشتها
آفت دهان
احساس تهوع
طول عمر بیماران سرطان ریه
امید به زندگی برای افراد مبتلا به سرطان ریه به عوامل مختلفی از جمله مرحله سرطان، نوع سرطان، سن و سلامت کلی فرد بستگی دارد.
به طور کلی، نرخ پنج سال
برای سرطان ریه غیرسلول کوچک (NSCLC):
مرحله I: 80%
مرحله II: 30%
مرحله III: 10%
مرحله IV: 5%
برای سرطان ریه سلول کوچک (SCLC):
مرحله I: 45%
مرحله II: 30%
مرحله III: 10%
مرحله IV: 5%
مهم است که به خاطر داشته باشید که اینها فقط میانگین هستند.
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان ریه که به آنها گفته می شود عمر کوتاهی دارند، زندگی طولانی و سالمی دارند.
در مقابل، برخی از افراد که به آنها گفته می شود شانس خوبی برای زنده ماندن دارند، ممکن است در اثر بیماری فوت کنند.
عوامل دیگری که می توانند بر امید به زندگی تأثیر بگذارند عبارتند از:
سن: افراد جوان تر به طور کلی نسبت به افراد مسن تر چشم انداز بهتری دارند.
سلامت کلی: افراد سالم به طور کلی نسبت به افرادی که مشکلات سلامتی دیگری دارند، چشم انداز بهتری دارند.
نوع درمان: برخی از درمان ها مانند جراحی و رادیوتراپی موثرتر از سایر درمان ها مانند شیمی درمانی هستند.
وضعیت ژنتیکی تومور: برخی از تومورها نسبت به سایر تومورها به درمان ها بهتر پاسخ می دهند.
بهترین راه برای دانستن امید به زندگی فرد مبتلا به سرطان ریه، صحبت با پزشک معالج او است. پزشک می تواند بر اساس عوامل فردی، تخمین دقیق تری ارائه دهد.برای اطلاع بیشتر از طول عمر بیماران سرطانی کلیک کنید.
