علائم سرطان ریه در زنان
علائم سرطان ریه در زنان می‌تواند با آنهایی که معمولاً در مردان دیده می‌شود متفاوت باشد. انواع مختلف سرطان ریه قسمت‌های مختلف ریه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند و بروز انواع سرطان ریه بین مردان و زنان متفاوت است.
علاوه بر علائم سنتی، مانند سرفه مداوم یا سرفه خونی، زنان به احتمال زیاد ابتدا خستگی و شروع تدریجی تنگی نفس را تجربه می‌کنند. از آنجا که این تغییرات نامحسوس هستند، فرد ممکن است آنها را به عدم فعالیت یا روند طبیعی پیری نسبت دهد و نادیده بگیرد.
دکتر احسان کرباسی، متخصص درمان سرطان.
برای مشاوره و رزرو نوبت همین حالا با شماره 02188627420تماس بگیرید.
سرطان ریه در زنان معمولاً در زمان تشخیص پیشرفته‌تر است. اولین علائم ممکن است مربوط به این گسترش به استخوان‌ها، مغز و سایر نواحی بدن باشد. این مقاله به بررسی علائم مکرر و نادر سرطان ریه در زنان، تفاوت‌های نحوه پیشرفت سرطان ریه در مردان و زنان، عوارض و زمان مراجعه به پزشک می‌پردازد.
تفاوت بین مردان و زنان در علائم سرطان ریه
تفاوت‌های متعددی بین علائم سرطان ریه تجربه شده توسط مردان و زنان وجود دارد.
- سرطان ریه غیر سلول کوچک (NSCLC): NSCLC شایع‌ترین نوع است و تقریباً ۸۵٪ از سرطان‌های ریه را تشکیل می‌دهد. NSCLC شامل زیرگروه‌های مختلفی است که ویژگی‌های متفاوتی دارند.
- سرطان ریه سلول کوچک (SCLC): SCLC نسبت به گذشته کمتر شایع است و تقریباً ۱۰٪ تا ۱۵٪ از سرطان‌های ریه را تشکیل می‌دهد.² این نوع سرطان ریه بیشترین ارتباط را با سیگار کشیدن دارد. سرطان‌های ریه سلول کوچک تمایل دارند نزدیک راه‌های هوایی بزرگ رشد کنند. به همین دلیل، معمولاً علائم را زود ایجاد می‌کنند (به دلیل انسداد راه هوایی) مانند سرفه، سرفه خونی، خس‌خس سینه و عفونت‌های مکرر دستگاه تنفسی.
دسته سوم، تومورهای کارسینوئید، ۱٪ تا ۲٪ از تومورهای ریه را تشکیل می‌دهند.³ این تومورها با سیگار کشیدن مرتبط نیستند و معمولاً در زنان جوان‌تر رخ می‌دهند. بسیاری از این تومورها رشد بسیار کندی دارند.
انواع سرطان ریه در زنان
سرطان‌های ریه غیر سلول کوچک، به نوبه خود، به موارد زیر تقسیم می‌شوند:
- آدنوکارسینوم ریه: آدنوکارسینوم‌های ریه شایع‌ترین نوع سرطانی هستند که در زنان و افرادی که هرگز سیگار نکشیده‌اند یافت می‌شود. این تومورها تمایل دارند در محیط (حاشیه) ریه‌ها رشد کنند و می‌توانند قبل از ایجاد علائم بسیار بزرگ شوند. هنگامی که این سرطان‌ها متاستاز می‌دهند (گسترش می‌یابند)، نسبت به سایر انواع سرطان ریه، احتمال بیشتری دارد که به استخوان‌ها گسترش یابند.
- کارسینوم سلول سنگفرشی: کارسینوم سلول سنگفرشی، مشابه SCLC، تمایل دارد نزدیک راه‌های هوایی بزرگ رشد کند و همچنین معمولاً به دلیل انسداد راه‌های هوایی، علائم را زود ایجاد می‌کند. این نوع سرطان نسبت به آدنوکارسینوم ریه، ارتباط بیشتری با سیگار کشیدن دارد.
- کارسینوم سلول بزرگ: سرطان ریه سلول بزرگ ممکن است در هر جایی از ریه‌ها رشد کند اما رفتاری شبیه به SCLC دارد و به سرعت رشد کرده و گسترش می‌یابد.
علائم مکرر سرطان ریه در زنان
تقریباً ۵۰٪ از افرادی که تشخیص سرطان ریه برای آنها داده می‌شود، متاستاز به نواحی دوردست بدن دارند.¹¹ سرطان ریه متاستاتیک همچنین به عنوان سرطان ریه مرحله ۴ شناخته می‌شود. در سرطان ریه مرحله ۴، اولین علائم ممکن است در واقع مربوط به اثرات گسترش آن به استخوان‌ها، مغز، کبد یا غدد فوق کلیوی باشد.
با نگاهی کلی به مردان و زنان، شایع‌ترین علائم سرطان ریه عبارتند از سرفه، تنگی نفس، سرفه خونی، کاهش وزن و کاهش اشتها. اما در زنان، خستگی و تنگی نفس معمولاً ابتدا رخ می‌دهند.
- درد پشت: از آنجا که بسیاری از سرطان‌های ریه در زنان در زمان تشخیص به استخوان‌ها گسترش یافته‌اند (و آدنوکارسینوم ریه تمایل دارد زود به استخوان‌ها گسترش یابد)، درد در ستون فقرات یا اندام‌ها ممکن است اولین علامت بیماری باشد. متاستازهای استخوانی می‌توانند بسیار دردناک باشند، اما ممکن است در ابتدا به اشتباه به آرتروز یا بیماری دیسک نسبت داده شوند. گاهی اوقات متاستازها استخوان‌ها را به قدری ضعیف می‌کنند که شکستگی‌ها (استخوان‌های شکسته) با حداقل آسیب رخ می‌دهند (شکستگی‌های پاتولوژیک). سرطان ریه‌ای که به غدد فوق کلیوی گسترش می‌یابد (متاستازهای آدرنال) نیز می‌تواند باعث درد پشت شود و به عنوان شبیه به لگد خوردن به پهلو توصیف شده است.
- درد شانه ممکن است ناشی از متاستاز باشد اما همچنین ممکن است به دلیل تحریک عصب توسط تومور در قفسه سینه یا توسط تومورهایی که نزدیک بالای ریه‌ها رشد می‌کنند (تومورهای پانکوست) رخ دهد. برای اطلاعات بیشتر از درمان سرطان کلیک کنید.
علائم شایع سرطان ریه در زنان
علائمی که بیشتر به سرطان اشاره دارند تا مشکل استخوان یا مفصل عبارتند از:
- دردی که در شب وجود دارد
- دردی که با استراحت ادامه می‌یابد یا حتی بدتر می‌شود
- دردی که بدون هیچ حرکتی وجود دارد، یا هر چه بیشتر استراحت می‌کنید بدتر می‌شود
- دردی که با نفس عمیق بدتر می‌شود¹⁶
- کاهش وزن ناخواسته
- کاهش اشتها
- احساس عمومی ناخوشی
- هایپرکلسمی (سطح بالای کلسیم در خون): می‌تواند باعث گرفتگی عضلانی، ضعف و در موارد شدید، کما شود.
- سندرم ترشح نامناسب هورمون ضد ادراری (SIADH): منجر به سطح پایین سدیم در خون می‌شود. این به نوبه خود می‌تواند باعث علائم مختلفی شود که با ضعف شروع می‌شود.
- سندرم کوشینگ: ممکن است باعث تورم، فشار خون بالا و صورت ماه شکل به دلیل ترشح کورتیزول شود. موارد بسیار دیگری نیز وجود دارد که ممکن است باعث علائم عصبی مختلف و نشانه‌های دیگر شوند.
- افیوژن پریکاردیال: سرطان ریه ممکن است به غشاهایی که قلب را می‌پوشانند گسترش یابد و سپس مایع می‌تواند فضای بین این غشاها را پر کند. اگر مایع به آرامی جمع شود، می‌تواند منجر به تنگی نفس، تپش قلب و سبکی سر شود. اگر مایع به سرعت جمع شود یا اگر مایع کافی وجود داشته باشد، ممکن است حرکت قلب را محدود کند (تامپوناد قلبی) و باعث غش یا بیهوشی شود.
- سرفه خونی (هموپتیزی): سرفه کردن حتی مقدار کمی خون می‌تواند نشانه اولیه سرطان ریه باشد، اما سرفه کردن یک قاشق چای‌خوری یا بیشتر خون یک اورژانس پزشکی است.
- افیوژن پلورال بدخیم: مایع همچنین معمولاً بین غشاهایی (پلورا) که ریه‌ها را می‌پوشانند جمع می‌شود. در برخی موارد، سلول‌های سرطانی در مایع وجود دارند. علائم به سرعت و مقدار تجمع مایع بستگی دارد اما می‌تواند شامل تنگی نفس، سرفه (که اغلب هنگام خم شدن به جلو بدتر می‌شود) و فشار قفسه سینه باشد. می‌توان یک استنت در راه‌های هوایی قرار داد تا راه هوایی باز بماند. می‌توان یک کاتتر تونل‌دار پلورال در قفسه سینه قرار داد تا بیمار بتواند تجمع مایع/افیوژن را در خانه مدیریت کند.
- فشار بر نخاع: هنگامی که سرطان ریه به ستون فقرات گسترش می‌یابد، ممکن است منجر به فشار بر نخاع شود. بسته به سطح در ستون فقرات، علائم می‌توانند شامل درد کمر تازه شروع شده، بی‌حسی، گزگز و ضعف بازوها یا پاها، و از دست دادن کنترل روده و مثانه باشند. فشار بر نخاع یک اورژانس پزشکی است زیرا درمان فوری برای جلوگیری از ناتوانی دائمی لازم است.
- لخته‌های خون: لخته‌های خون در پاها (ترومبوز ورید عمقی) که گاهی جدا شده و به ریه‌ها می‌روند (آمبولی ریه) اغلب با سرطان ریه در زنان رخ می‌دهند و گاهی اوقات می‌توانند اولین علامت بیماری باشند. علائم می‌توانند شامل درد، تورم و قرمزی یک پا باشند، همراه با علائم تنگی نفس، تپش قلب و گاهی بیهوشی در صورت وقوع آمبولی ریه. درمان شامل داروهای رقیق‌کننده خون همراه با سایر اقدامات اورژانسی، مانند استفاده از داروهای لخته‌شکن، در برخی موارد است.
- سندرم ورید اجوف فوقانی (سندرم SVC): هنگامی که سرطان ریه نزدیک بالای یکی از ریه‌ها قرار دارد، می‌تواند منجر به فشار بر ورید بزرگ (ورید اجوف فوقانی) شود که خون را از سر، گردن و قسمت بالایی بدن به قلب بازمی‌گرداند (سندرم SVC). علائم می‌توانند چشمگیر باشند و ممکن است شامل برجستگی وریدهای گردن، تورم صورت، گردن و بالای بازوها، گرفتگی صدا، تنگی نفس و سایر علائم باشند. در برخی موارد، انسداد می‌تواند شدید باشد و تا حدی نای را مسدود کند و منجر به تنگی نفس شدید شود. درمان شامل قرار دادن استنت برای حفظ نای در صورت شدت، و کاهش اندازه تومور، مانند با پرتودرمانی است.
- خستگی که با استراحت کافی بهبود نمی‌یابد
- تنگی نفس، حتی اگر فکر می‌کنید ممکن است فقط به دلیل عدم فعالیت باشد
- سرفه کردن هر مقدار خون
- درد در پشت، شانه یا قفسه سینه شما
- تپش قلب
- سرفه‌ای که از بین نمی‌رود
- عفونت‌های تنفسی بیشتر از حد معمول برای شما یا بیش از یک دوره پنومونی شاید مهم‌ترین “علامت” حس درونی شما باشد. اگر چیزی برای شما غیرطبیعی به نظر می‌رسد، با پزشک خود صحبت کنید، حتی اگر فکر می‌کنید توضیح منطقی وجود دارد یا فقط یک علامت “آزاردهنده” است.
سوالات متداول
علائم اولیه ممکن است شامل سرفه مزمن، تنگی نفس، درد قفسه سینه، خستگی مداوم، و کاهش وزن بی‌دلیل باشد. این علائم ممکن است به آرامی پیشرفت کنند و با بیماری‌های خفیف‌تری اشتباه گرفته شوند.
در برخی موارد، زنان بیشتر دچار سرفه خشک مزمن، تنگی نفس، و درد در ناحیه شانه یا پشت می‌شوند، در حالی‌که مردان ممکن است بیشتر سرفه خلط‌دار یا خون‌آلود داشته باشند.
بله، وجود خون در خلط می‌تواند یکی از نشانه‌های هشداردهنده سرطان ریه باشد و باید سریعاً توسط پزشک بررسی شود، به ویژه اگر با سایر علائم همراه باشد.
خیر، سرطان ریه در مراحل اولیه ممکن است بدون علامت باشد و زمانی تشخیص داده شود که بیماری پیشرفته‌تر شده است، به همین دلیل غربالگری برای افراد پرخطر مهم است.
بله، گرفتگی یا تغییر ناگهانی صدا که بیش از دو هفته ادامه داشته باشد، ممکن است نشان‌دهنده آسیب به عصب حنجره بر اثر رشد تومور باشد.
